Stottersignalen

Als het kind de woorden als het ware ‘breekt’, zou dit kunnen wijzen op beginnend stotteren. 

We horen dan bijvoorbeeld herhalingen van delen van woorden zoals: ‘poe... poe...poes’ of van klanken, bijvoorbeeld: ‘p...p...p...poes’, of soms een ‘ù’-klankje tussen de eerste twee klanken, bijvoorbeeld: ‘pù...pù...pù...poes’. Deze herhalingen klinken vaak snel en onregel- matig. Verlengingen kunnen ook voorkomen: ‘mmmmmag ik een koekje’ of ‘mááág ik een koekje’. 

Soms gaat de stem van het kind in toonhoogte omhoog, dit is een teken van spanning op de stembanden. Naast herhalingen en verlengingen kan er sprake zijn van blokkades (‘vastzitten’) waarbij de spanning op een woord hoorbaar is: ‘g...oed’. Soms treedt er spanning op die niet zozeer hoorbaar, maar wél zichtbaar is. Meestal is herhalen minder ernstig dan verlengen en verlengen weer minder ernstig dan blokkeren. 

 

Omdat het kind merkt dat het ‘anders praat dan anderen’ gaat het als het ware extra en krampachtig zijn best doen. Het gaat van alles verzinnen om het stotteren uit de weg te gaan, zoals zo min mogelijk praten, er wat omheen draaien of misschien zelfs zwijgen. Hoe meer een kind in opstand komt tegen het stotteren, hoe krampachtiger het zich zal gaan gedragen en hoe groter het stotterprobleem wordt. 

 

Bij Logopediepraktijk Totaal kunnen ouders terecht voor onderzoek en begeleiding. Gaat het om beginnend stotteren of is er sprake van normale niet-vloeiendheden? Hoe stottert het kind, wat is de voorgeschiedenis, hoe verloopt de verdere spraak- en taalontwikkeling, wanneer neemt het stotteren toe? Komt het in de familie voor? Hoe jonger een kind is, hoe belangrijker het is de omgeving te informeren en in te schakelen.