Toen het gezelschap met een dampende kop koffie in het koor van de kerk te Noordbroek stond, leek het meer “koek en zoopie” op het ijs. Sjaals, gebreide muts, witte adem en een warme plaid in de tas. Aan den lijve werd ondervonden waarom met vroeger baaien ondergoed en extra onderrokken had. Toen was de westerse deur bij een kerk de normale ingang. De noordelijke ingang, koud en donker, was meer een uitgang voor de laatste reis naar het kerkhof. Fresco’s op de gewelven zijn ook zo geschilderd, dat ze van de westerse kant te zien zijn. In een tijd dat de meeste mensen niet konden lezen en het bijbelse verhaal met beelden en schilderingen vertelt moest worden.

De historische Groningse kerken onderscheiden zich van anderen door de baksteen. De slibberige provincie had toch zo zijn voordelen. In de meest gelovige 13e eeuw zijn de Romano-Gotische kerken gebouwd, waarvan Noordbroek en Zuidbroek, in deze vorm, nog over zijn. Tijdens de vele oorlogen is de kerk van Noordbroek beschadigd. Twee gewelven, in het koor en de eerste van het schip zijn ingezakt en werden weer hersteld met een verschil in bouwstijl. Eeuwenoude gebruiken als klokluiden bestaan nog steeds.
De hervorming is in het nuchtere Groningen rustig verlopen. De kerk werd gereformeerd, de pastoor deed een spoedcursus en werd predikant en met dezelfde condities ging het weer verder. In beginsel moesten de kerkgangers staande de mis bijwonen. Vanaf 1836 staan er kerkbanken.
De aanwezigen deze avond konden zittend en met plezier naar het mooie verhaal luisteren, waarvan voorgaande nog maar een indruk is. De rijke kennis en interesse van Jochem Abbes reikten verder dan de beschikbare tijd, en met een “stokverkleumd mor ’t was hartstikke mooi” ging men naar huis. Is het al de tijd voor Glühwein?

Historische Kring Menterwolde