Reinder Hovinga (65) woont in Zuidbroek; jawel in dat mooie huis (Eén van de mooiste huizen van Oost-Groningen volgens Hovinga) aan de Kerkstraat tegenover Huisartsenpraktijk Oosterbroek. Een veenborg, genaamd Rustenbroek. Een neo classicistisch huis uit 1740, een huis dat rijkdom van weleer uitstraalt. Boven de voordeur van Huize Rustenbroek is een liggende leeuw afgebeeld. Een fraai stukje houtsnijwerk.  “De leeuw wordt gezien als bewaker van poorten en domeinen”, weet Hovinga. “Het is ook een symbool van waakzaamheid, behoedzaamheid en barmhartigheid.”

 

 

Wie is Reinder Hovinga?

Reinder Hovinga komt uit het Westerkwartier waar hij geboren en getogen is. Hier komt het begin van zijn fascinatie voor borgen vandaan (Nienoord). Hij was jaren in dienst bij de Stichting Oude Groninger Kerken en meer dan 36 jaar kerkgids in Midwolde, wat hij met heel zijn ziel en zaligheid deed. Tien jaar geleden kwam hij in Zuidbroek wonen. “Ik was op zoek naar een oude pastorie. Eigenlijk meer uit noodzaak. Ik had zoveel boeken, die pasten niet meer in een rijtjeshuis. Een makelaar wees me op dit huis en zo is het gekomen.” En Reinder Hovinga is trots en ontzettend blij met zijn woning en de tuin. Hij vertelt over de details van de grote tuin voor; een Franse tuin met symmetrie. Ook aan de voorkant rechts een verborgen vijver. “Je loopt er notabene zo aan voorbij en achter een “slingertoene”. Verder vind je in de achtertuin een adellijk graf van de familie Amsing. Hovinga heeft allerlei bessenstruiken en een walnotenboom. Verder bloemen, waar hij de naam niet van weet, waar heel veel vlinders en bijen op af komen. Overal zie je vogelhokjes en bloembakken. De agaven staan nog in de souterrain kelder i.v.m. nachtvorst. Reinder Hovinga wijst op de bouwstijl van Huize Rustenbroek met klassieke elementen, zoals een symmetrische gevelindeling, kroonlijsten, driehoekige elementen als gevelbeëindiging en pilaren aan weerszijden van de voordeur. En dan de opvallende details in de borg; de mooie plafonds, de hoge stijlkamers, schouwen, de fijne afwerking, de prachtige art deco lampen.

“Ik doe even deze deur dicht.

Moet je kijken hoe prachtig het licht binnenvalt, zie de mooie details van de spiegel, het prachtig vloerkleed.” Hovinga kijkt rond, vertelt. Het is een imposant huis, met wel 16 kamers, een grote wijnkelder, een grote kelder (vier vertrekken), een keuken- en souterrain kelder.” Hovinga is geen man van uiterlijk vertoon en leeft een redelijk sober leven. Hij is zeker niet materialistisch ingesteld; geen auto, geen telefoon, computer of TV. Er staan twee kleine radiootjes in de herenkamer (in deze kamer verblijft Hovinga graag): “Eén radio staat altijd op radio 4, ik hou van klassieke muziek en de andere op radio Noord. Ik hoef alleen de stekker maar te verwisselen.” En... Reinder Hovinga heeft een enorme bezetenheid voor literatuur; dichters, filosofen enz. In de oude boekenkasten in zijn woning staan duizenden boeken uitgestald. Goethe, Nietzsche, Louis Couperus, Multatuli, Simon Vestdijk, Poesj- kin, Tsjechov en nog veel meer. De pensioengerechtigde zal zich niet gauw vervelen. Hij noemt zichzelf ‘autodidact’ en vindt dit geen beperking. Hij wil zelf ondervinden, hij heeft dan ook talloze naslagwerken van dichters en filosofen doorgenomen.

 

Historie en literatuur vult zijn leven. Hovinga is schrijver van meerdere boeken: Nienoord, Het schone intermezzo, De schim van het paard, Jonker tussen Wijntje en Trijntje, De wachtende dag, Van de achterzijde der oude huizen en Door de ogen van mijn vader. Momenteel is hij een nieuw boek aan het schrijven. Ook is hij veel onderweg naar veilingen en antiquariaten om zijn verzamelingen aan te vullen. En alles met de trein. “Elk kwartier vertrekt hier een trein, wat wil je nog meer?” 

 

Wat deze dagen ook opvalt aan de woning van Hovinga is de grote rode poster van de SP achter het linker voorraam. “Ik ben al een aantal jaren lid van de SP. Ze komen duidelijk op voor de mensen die het niet zo goed hebben. Bezuinigen op kunst en cultuur, de afbraak van de natuur. De SP heeft hier een duidelijke mening over. We moeten om elkaar denken. Op de voedselbanken is het druk. De omstandigheden maken de mens (Goethe).”